balen ve istisna

Buraya yazılan şarkıların toplamında ve kapanmayan kapakçığındayım x bir varyetenin. Önümden geçen seyyar satıcıların göğe irkilişinde. Elini bilmediği bir pozisyon için budayanların azabındayım. Kahve bardaklarının kuruluğunda, çözünen bağlarında dizin. Hangi yüzüm tanrıya lütuf sayılıyor, hangisi şirk? Sustuğum yerleri işaretliyorum, dokuzumun nişanesi sayfalarına günlüğün. İşaretliyorum ki, kesilmesi kolay olsun bileklerin unuttuğumda her şeyi. En acısız ölüm şeklini boğulmak sananlara bir tarih sahnesinden devriliyor. Şüheda ve cenk.

Soru sormayı eski bir ayakkabı kutusuyla birlikte evin en ücra dolabına kaldırıyorum. Aradığımda bulamayacak kadar unutmuş olmayı diliyorum, buraya ilişen her şeyi. Arşınlayacak kadar olmasa da nitelikli bir koridoru boyayacak kadar boşalabilir dizlerim. Şu duvarı delip geçecek bir dua lazım şimdi bana. Fazlalık duanız var mı? Delik ve geçirgen. Varyasyon olmayı bırakıp evrenin en doğru yasası olma arzusuyla yanıyorken biri, kimliği belirsiz x bir masal için soyunuyor bir diğeri. Ah ve Tüh. Çıkıyorum içinden burgulu kara saçların ve kırmızı tulumun. Lipit adı verilen hücreleri giyiyorum içreme sutyen diye. Meme arama saplanan bir kızamık gibi sırıtıyor zaman. Yolda yürürken ya da otururken bankta. Balen ve istisna.

Eski aşklarıma yazılacak bir şiir yok aslında, yenileri için de. Şiir, güven ihtiva etmez x bir sevi için ya da riya sahipleri adına içilmiş bir and değildir. Bilinenin aksine. Hiçbir şeyin olduğu gibi görünmediği bir sabaha uyanmak üzereyim birazdan. Kadranımda gece bir ağrısı. Takdir edersiniz ki kaygıların vıcırdadığı kabuslardan uyanmak ister herkes. Tanrı hariç. O, kaygıyı haklı kılandır ve tecessümü. 1 Temmuz. Gül ağacının önü. Kırmızı tulum ve özlem. O gün ilk kez gördüm ben. Ve hiçbir görmek, o kadar gerçek olmadı asla. Yalnızca bir görmek hakkı tanınmıştır. İnsan ve zulmüne. Sonrası, herkes için aynı. Tasvir edilemeyecek bir hikaye uğruna büyütülüyoruz hepimiz. Utanç ve ölüm.