insanı kendisileştiren her şeyin yerini zamanla getiriler, vazifeler ve yükümlülükler alıyor. örneğin hiçbir aynada rastlayamaz oluyorsun kendine, daima konuşuyorsun ama kendi sesini çok az duyar hale geliyorsun. örneğin hiçbir ışık kaynağı altında gölgem yerinde mi ve boyu benden ne kadar uzun diye kontrol etmez oluyorsun.
bir bakıyorsun ki söylemek için doğru anı kolladığın ve biriktirdiğin kelimeler çürümüş, duyması gerekenlerin çoğu gitmiş. o noktada anlıyorsun.
konuşmak için sözcükler kadar onları sarf edebileceğin güce ve doğru zamanlara da ihtiyacın var.
Bu gönderiye abone olarak, gelecek yeni güncellemelerle ilgili ilk siz haberdar olabilirsiniz!
