Kifayetsiz Kelimeler

Gözyaşlarımı biriktirdiğim kaç okyanus doldurdum. Gemilere el sallayarak geçiyor baharım. Rüzgarlarla lodosa dönüşüyor öfkem, sel oluyor göz yaşlarım ve bir tek ben kalıyorum içinde. Küçükken büyük gördüğüm her şey, tek tek küçülüyor gözümde. Başım derde girince gittiğim ev, saklandığım duvarın arkası, sırtımı geçmişe dönmeme sebep oluyor bugün. Kalabalık sokaklarda yankılanan sesim, boş sokaklarda sessizliğe dönüşüyor. Sesim bile çıkmıyor. Yazdığım her şeyi yakıyorum. Boş olan ne varsa atıyorum, sana dair tek bir kül dahi bırakmıyorum. Ağzımdan dökülen kelimeler bana ait değilmiş gibi geliyor, cümle kuramıyorum. Ya da kelimeler kifayetsiz kalıyor yanımda, bilmiyorum.

Yakınımda olan herkes birer birer terk ediyor masayı, kırılan vazodan farksızım. Parçalarımı tek tek toplamayı bırakıyorum, ya da nicedir aramıyorum. Kanıma karışan yalnızlık ile yoluma devam ediyorum, kusarak bile atamıyorum içimden şu mereti. Eskiden izlediğim tüm filmlerde için için ağlarken, şimdi etki bile etmiyor. Gerçekler filmden daha acıklı geliyormuş meğerse, yeni fark ediyorum. Kalem tutan elimi kırıyorum, eskimiş tüm benliğim ile yazdıklarıma son vermeye yemin ediyorum. Daha öncekilerden çok farklı bu sefer o kadar eminim ki , dönmüyorum yeminimden.

Bir bilet alıyorum nereye bilmeden; gittiğim yollar eski yılları geri getiremez bunu biliyorum. Her nereye gidiyorsam, gittiğim yerde kalamayacağımı da. İçime sığmayan bu acı öfke ile cam kenarına oturuyorum. Mutluluk veren yolculuklardan değil bu. Dedim ya, bu sefer farklı. Yolda içtiğim çay zehir oluyor boğazıma, buna rağmen üç bardak içiyorum. Gece oluyor ışıklar kapanıyor, göz kapaklarım kapanmıyor bir türlü. Annemle çıktığım yolculuklarda dizinde uyuduğum saatleri anımsıyorum, yan koltuktaki çocuğun yerinde olmak için neleri feda etmezdim! Feda edecek bir şeyim olmadığı halde. Gözlerime ağırlık çöküyor ilerleyen saatlerde. Başımı yasladığım koltuk başlığı, beynime çivileniyor fakat acıyı hissetmiyorum. Zor da olsa uykuya koşuyorum, bir ara tökezlesem de başarıyorum. Yol uzun, görecek bir rüyam yok; daha önce gördüğüm kabuslara sayıyorum.