bakıyor
gözlerinin ardındaki hapishaneden
çıkarın beni buradan der gibi
sesi duyulmuyor,
çığlığı ağzında değil,
bakışlarında
bir damla yaş dökse kurtulacak
bütün kötülükler akıp gidecek
lakin ağlamayı unutmuş
adı gibi
kim olduğunu da
sessizlik taşıyor yüreğinden
düşecek gibi atıyor ikinci adımını
tutunmak istemiyor
hiçbir şeye,
hiç kimseye
dönüp bakıyor son kez
buradayım, aranızdayım dercesine
kimsesiz
bitkin
yürüyor taşlaşmış ruhlar arasında
kütüphane raflarının alt katındaki
kitaplar gibi
herkes geçip gidiyor yanından
kimse farkında değil
bakışlarının çığlığını da alıp
sonsuzluğa varıyor
düğümlenmiş bir ipin ucunda
Bu gönderiye abone olarak, gelecek yeni güncellemelerle ilgili ilk siz haberdar olabilirsiniz!
