Kahkül

Çakıl taşları ile büyüyor içimdeki

lahana bebek

Tüm yanılgılarım için affet Allah’ım

tadında yalnızlıklar köşesi tasarlıyorum

kartondan kesilmiş papatyalar ve

gramafon kağıdından buruşuk

bir yaşlılık arefesiyle

Annemin lahanaya iç diye sardığı yorgunluğunu

tütün diye sarıp tüttürüyor

kıraathanedeki bıyıklı amcalar

Çamur rengi musluk suyuna

şikayet ediyor iken mahalle eşrafı

Bebekler ölüm kokuyor

ana kucağında Afrika’da,

bir alo kadar uzağımızda iken

damacanalarca su,

dem vuruyoruz ödemlerimizden,

siyasiler ve detoks diyetlerinden.

Duyar kasacak kadar güçlü

değilsem de içimi sızlatıyor

köklerinden ansızın kesilen ağaçlar

Bozuk paralarımla Halley almak için

plastik terliklerimle bakkala koşturduğum

çocukluğuma oranla daha fiyakalı

dertler ediniyorum.

Lacivert salçalı ekmekler

veriyorum çocuklara rüyalarımda

yeşil timsahlı bisikletime binişim

ve düşüşüm geliyor aklıma,

güldüğü için çamura buladığım

sümsük komşu kızına ve kendime

Ama en çok da burnuma kadar inen

simsiyah kahküllerime gülüyorum.