Mafima’ya Mektuplar

Mafima’ya Mektuplar

I.

Şimdi karşında uykusuzluk abidesi
Ren geyiğine binmiş
Umut arayışında
Sızlanan dizelerde büklüm büklüm
bitmemiş bir romanın kahramanı gibi
sağa sola yalpalanmakta
Doğru ya,
Bir mektubunda demiştin Mafima:
”Hani hastalıkta, sağlıktaydı
dileğimiz?” diye
Yanan bir odun sobasında
kayboldu hayaller, şimdi
Cayır cayır yanan ateşe akıttı zehrini
Sanma!
sanma birkaç sayfada bitecek
yokluğun,
yokluğunu saklayan
o iki dirhem masumiyetin.
Geçmişe saplanan bir trene biniyor şimdi biriktirdiklerimizin arta kalanı ile
Umuda doğru yol almak istercesine.
Gereksiz ama gereğinden çok düşünülenleri
arkamıza alıp
ve ben, hiç biz olamayışımızı kutlarken
elveda kokan bir sokakta
bu neyin sonsuzluğu diye düşünmedin mi hiç?
Söylesene Mafima,
Hangi göğün yağmuruna tutuldun sen?

II.

Bilmiyorum artık
ardın sıra gelen kelimelerin
içimde büzüşlerini
Rıhtımı olmayan bir kentin
kıyısından geçerken
seni hatırlarım belki.
Kaç ölümün seni bana yakın edeceğini düşünürüm mesela…
Ölüm, bir tek benim sırtımı sıvazlamayacak Mafima
Şimdi yüreğimdeki kuyularda boğuluyor, gelmeyişine doldurduğum hüzünlerle beraber.

III.

Ben ise çokça döküldüm zamandan.