Emrullah için bir Şiirin Şiiri

Emrullah ah ile bittiği için her dize ah ile bitecek 

Bu 

Eski bir gelenek midir bilmiyorum ama başlıyorum: 

Pardon 

Bir şey daha. Emrullah’ı bir söylence kahramanı gib 

i yorumladım. Belki  

anlamazsınız diye yazıyorum: 

Bir put ah dedi Emrullah 

Artık kırılmaktan bıktım. Kanımda Itrî çalıyor ve Bach 

İbrahim kaba ve battal. Beni hiç anlamıyor Emrullah 

Beni sen kır. Kır ki. Kanımın kırkı çıksın. Yoksah  

Beni Eminönü’nde kırık bir Ken diye satarlar Emrullah  

Ben Barbie’mi çoktan kaybettim bir sabah 

Aldı elimden O’nu İbrahim köpengi ve inan Emrullah 

O ânda kapandı gözlerimin kepengi: ağladım vaveylah 

Kır dedim ama Sen yine de beni kırma Emrullah 

Artık kırılmaktan bıktım. Kırıklarımı birleştirip gâh 

Bir başka Ben gâh benden başka bir İlâh 

Bıktım yapmalarından. Çünkü anlamıyorlar Emrullah  

Hem bana söyler misin: önce kimi yarattı Allah 

Ben mi İbrahim mi. Hem ikimiz de topraktanız Emrullah  

Ama kırılmak kaderse ve yeterse bir İbrahim ve bir baltah  

Kırılan her şey mutlaka bir gün putlaşır Emrullah  

Meselâ konu aşksa: kâlp de bir put değil midir Emrullah  

Emrullah Alp için yazdığım şiir burada bitiyor. Biraz zorla 

ma bir şiir oldu 

Ancak Emrullah için içimden geldi. Umarım beğenir. Ve O 

da benim için yazar bir tane. Çok isterim vallah. Yazmazsa 

Canı sağ olsun 🙂  

Neyse. Bu arada, son dize şöyle de olabilirdi: 

Aşıka aşık aşıklar müşrik midir yoksa şirk mi Emrullah