arkam sav, önüm seattle
şuramda tetik genişleten bir gençlik türküsü
“ellerim dağlar kavuşturdu
ellerim hep senden ayrı”
sürsün bunca çevrim
kurusun bütün arka bahçeler
nereden tutsam elimde kalan dublörün sahteliği
kaldırıma çarpan sadece onurum değil
beni nerede tutuklasalar orasıdır karakol.
en acıdan en iyiye giden
kitaba ve aşka bağlılık
uçurulmaz bir uçurtma takibidir
gözümün gördüğü kadar şu ölüm
ne zaman geçsen
bir sokaktan.
ya konuşsun Zehra
ya suya düşmüş kanı öykülesin öfke
ey amatör ruhuyla bana küçük gemilerle
denizler düşleten
sevgiyi kendinden çabuk
kağıdın yırtılan
atılan tarafında yazgısıyla
bunca hazırsızlığı aşacak tamah bende
süslendiğin hilafet kırılmayacaksa
bir maruzatım var
bende rüyayı temize çekecek
ben de seni bir daha sevmeyecek cesaret var.
Bu gönderiye abone olarak, gelecek yeni güncellemelerle ilgili ilk siz haberdar olabilirsiniz!
