Edip Cansever’in Masasının Panpsişizmdeki** Varlığı

Dirseklerini bana dayadığında hissettiklerimi nereye koyacağım hakkında bu defa en ufak bir fikir kırıntısına dahi sahip değildim. Geceler boyu Ay’ı izleyerek kurduğu düşleri, sular çekildiğinde karaya vuran balıklar gibi can çekişmeye devam ediyordu. Hayallerin kırılma anında ortaya çıkan kulakları sağır etme misyonlarını çoktan gerçekleştirip kafatasından içeri sızmaya niyetlenen arsız çatırtıların yönlerini semaya döndürmesi, tedirginliğimin artmasına neden olmaktaydı. Ben açıklama yapmadan önce kozmik bilince ulaşacak her  titreşim, kendi köklerimle olan bağlantımı zayıflatacaktı.  Şirazesi kaymış insan olmakların,­­ hücresel boyutlarına doldurdukları çer çöp yığının altında kalakalmış bir ladin masa olarak  yaşayıp yaşayabileceğim en çaresiz zamanların mekansızlığında kıvranmaktaydım.  Onlar hunharca imkansız sevdalara, sonsuz özleyişlere hemhal oldukça evrene yaydıkları menfi enerjilerin dönüştüğü karma döngüsünde, köklerimin de yalpalayarak  dünyanın çekirdeğine varamadıklarını hissediyordum. Oysaki ben vakt-i zamanında bir ladin ağacı iken yuvasından sökülüp masa suretinde cismanileştirilen bir zihinim. Bana gayriihtiyari dokunduklarında bile frekanslarının titreşimlerinden içselliklerini algılayabiliyorum. Keşke farkında olsalardı. Belki utanma belasına daha dik dururlardı.***

* Masa Da Masaymış Ha 

Adam yaşama sevinci içinde

Masaya anahtarlarını koydu 

Bakır kâseye çiçekleri koydu

Sütünü yumurtasını koydu

Pencereden gelen ışığı koydu

Bisiklet sesini çıkrık sesini

Ekmeğin havanın yumuşaklığını koydu

Adam masaya

Aklında olup bitenleri koydu

Ne yapmak istiyordu hayatta

İşte onu koydu

Kimi seviyordu kimi sevmiyordu

Adam masaya onları da koydu

Üç kere üç dokuz ederdi

Adam koydu masaya dokuzu

Pencere yanındaydı gökyüzü yanında

Uzandı masaya sonsuzu koydu

Bir bira içmek istiyordu kaç gündür

Masaya biranın dökülüşünü koydu

Uykusunu koydu uyanıklığını koydu

Tokluğunu açlığını koydu.

Masa da masaymış ha

Bana mısın demedi bu kadar yüke

Bir iki sallandı durdu

Adam ha babam koyuyordu.

**Panpsişizm: Evrendeki her şeyin bir ruhu olduğunu savunan felsefi akımdır.

*** “İnsanı, insan yapan dik duruşudur.” S.J. GOULD