Ben reçine kokulu
Bir ladindim eskiden
Rutubetlerde kozalak veren
İğneli yapraklarını asla dökemeyen
Ah! Ben reçine kokulu
Bir ladindim işte eskiden
İnsanlar sevmezdi beni
Dokunurlarsa kanardı avuç içleri
Kuşlar da konmazdı üstüme
Cıvıltıları eksik olurdu hep dallarımda
Bazen güneş bile görmezdi beni
Ah! Ben reçine kokulu bir ladindim yalnızca
Bir gün sen geldin
Koca ormanda beni seçtin
Gövdeme yaslandın
Ve kitaplar okudun orada
Sen bana yaslanınca
Ulu ağaçların süzdüğü
Yumuşak akşam ışıltılarını fark ettim
Geceyi yaran avcı kuşunu bile dinlemedim
Ertesi gün sabırla bekledim
Geldin ya işte
Reçine kokulu bir ladin değildim sadece
Hiçliğimin içindeki umutsuz çağrı,
Sen toprağıma oturunca sustu.
Küllerin arasında ruhum
Isınacak bir köz buldu.
Bir akşam
Tam da kalbime saplanan bir baltayla
Gecenin içinde dağıldı bedenim
Gövdeme yaslayamadım seni
O yüzden ölüm bile umurumda değildi
Çünkü ben senden önce
Reçine kokulu bir ladindim sadece.
Bu gönderiye abone olarak, gelecek yeni güncellemelerle ilgili ilk siz haberdar olabilirsiniz!
