Tumturaklı hayaller kurdum
Köşe başlarında palazlandıkça
Sitem ettim dünyaya
Oturduğum şu kırık sandalyeye,
Ama habis insanlara en çok
Hayat bir mezbelelik
Çocuklar tebessüm etmiyor
Kuşlar da uçmuyorsa
Niye yaşar ki insan?
İkircikli mevsimlere kızgın
Güneşsiz baharlara küskünüm
Saçlarımda dolaşan
Yumuşak esintileri
Özlüyorum
Geceler olmasın
Kabuslar çullanmasın üstüme
Dalgasız denizlerde yüzelim hep
Bir olup
Çorak toprakları bereketlendirelim
Sitemim sana değil inan,
Yüzümü kederle dolduran
Dünyaya.
Bu gönderiye abone olarak, gelecek yeni güncellemelerle ilgili ilk siz haberdar olabilirsiniz!
