Üzgünüm bu aşk da olmadı sana

Üzgünüm 

Bu aşk da olmadı sana. Hiçbir kâlbine düzgün oturmadı. Ne de  

Rengine uyum sağladı kâlbinin. Bence 

Yağmur suları biriktir şimdiden. Anca  

Ağlarsın belki bu ikindi vâkti. Köstence 

Malı ve yelkovanı kırık bir sâât gibi durmak istemiyorsan artık. 

Başlıklı bir şiire başladım. Artık başlıkları da uzun tutuyorum. Artık ba 

şlıklar da bir parçası şiirin. Hep 

üzülmüşümdür kısa başlıklı şiirlere. Yarım bir kol ya da yenmemiş bir e 

kmek gibi görmüşümdür hep. O yüzden -lütfen- 

başlıkları da uzun tutalım ve onları da şiire katalım. Nerde kaldıydık? 

Çünkü 

Kimseler artık  

Muz çorabın müptelâsı değil. Artık çoğu kimse okumuş etmiş. Kimse art 

ık Allah’ın belâsı değil. Kemancı dönemi çoktan bitti. Uzun saçlı barmen 

ve 

dj’ler uzun saçlarına binip gitti. Artık kimseler karışık kaset doldurmuyor. 

ya da 

gül soldurup 

kitabın arasına koydurmuyor. Artık 5G hızındayız. Ve 

arttırılmış gerçeklik hazzındayız. Artık birileri bizim yerimize sevip 

biz sevmişiz gibi hissedebileceğiz biz. Bizim yerimize başkaları ölüp 

ölümümüzü  

ve gözlüğümüzü 

takıp seyredebileceğiz biz. John Coltrane’i diriltip 

(drip kahvemizi içtiğimizi sanırken) çal, ordan derken bir Blue Train 

aynı ânda 

Bury a Friend’i Billie Eilish’le söyleyebileceğiz biz. Biz 

Artık Biz olmadan da: Biz’i Biz eğleyebileceğiz biz. Velhâsıl, 

Senin gibiler artık birer doktora tezi oldu 

Söküğünü sökemeyen emektâr terzi oldu. 

Ama 

üzülme. 

Yaşlı iki  

erbezi gibi 

lütfen büzülme. 

Yeni Dünya Düzeni’ne sakın isyan etme. Et yiyen bülbül gibi lütfen ötme. 

Yukarda saydığım tüm ahvâl ve şerâit dâhilinde: 

Seni 

senin de istediğin gibi 

sevebileceğiz biz. Ve Florya Sâhili’nde  

gün  

piksel piksel batarken. Kâlbin 

5 G hızında atarken. Seni ve seni sevmemizi 

seninle 

seyredebileceğiz biz.