Yürek Çıtırtılarının Belleğinde Bir Kent

Akciğerlere sıkışan acının tezahürü

yıldıran uzun güneş altında eğilip sırtıma alırdım begonvili

duyulmaz yürek çıtırtılarının belleğinde bir kent

umulmadık kaç cerahatin piknik tüpünü kim patlatırdı

ağaçları selamlayarak arp çalardık artakalan ziyanlara

Çerkez kızı s harfinden dokurdu hasretin Cleopatra’sını

Bütün antantları aşk ırak olsun diyeydi krematoryum işçisinin

dalgalanan bir seyre dahi kurban olacak kurbanlar

parmaklarımdan su dişlerlerdi

ve zihin darmadağın olandı.

Gövdenin göveren çığlığı – bilinir – sağanakların ataşesi

Çılgınlığa müptela ruh yüzünü dağlara dönebilir – evet mümkün –

ceylan derisinden gece bas bas bağırtır

oysa yaşam sessizliğinden mürekkep.

Sulara doğrulan falçata ay ışığında bileylenmişti

yazlardan o yaz,

frenk kızı ille de ölüme yakın seyretmeli sevda diyecek

kadar memeli

elem hiçe sayardı boşlukta tutuşan gözleri

bir söylev hazırlamak adına darmadağın olacak olan

arsız kente çekilmiştim,

yürek taşarak kusardı kanını

Haritası kan, kaşifin yolunu imleyecek ben miyim?

yaktığım çerağ bile aklımın değil, yoo

uzunca bir güneşin ardından gün

çekilen tırnakların yerine gömülürdü

göveren yürek sabrından cayalı

kent diplerine ilerler

gözlerimin irisinden düş dişlerlerdi

ay ışığının kızları

eğilip sırtıma aldığım begonvil palazlansa da

zihin kaç cerahate daha ev sahipliği yapacaktı.

Eren Şahin